Welkom bij het #SFYNkijkje! De blog waarin alle ins en outs van de SFYN Academie 2024 langskomen. Een uniek kijkje in het dagboek van een deelnemer: met welke blik bekijkt hij/zij/die de academie? Welke vragen werden er beantwoord en welke bleven er juist hangen? Wat werd er verteld, waar gingen we op bezoek, en nog belangrijker, wat werd er gegeten?! Dit keer doet deelnemer Janneke uitgebreid verslag van het uitstapje naar Scheveningen, waar de Nederlandse visserij eens flink onder de loep werd genomen. Als beleidsmedewerker handel en duurzaam bij de visfederatie kent Janneke deze wereld als haar broekzak.

Is je interesse gewekt voor de volgende editie van de Academie? Laat je gegevens achter op dit formulier, dan sturen we je een berichtje wanneer de aanmeldingen weer openen. Veel leesplezier!

‍

Tijd om het tij te keren

Scheveningen, 24 mei 2024

Tekst: Janneke Blonk

Beeld: Studio Pur Sang

‍

Als iemand die dagelijks in de vissector werkt, gebeurt het niet vaak dat ik met een frisse blik naar mijn eigen wereld kijk. Welke vragen hebben andere academici, en hoe ziet iemand van buitenaf onze sector eigenlijk? Dit maakte de reis naar Scheveningen voor mij één met veel nieuwsgierigheid naar hoe we het tij kunnen keren. 

We begonnen de dag bij het Zeemanshuis. Rems Cramer, een man met veel verhalen als visser en zakenman door de jaren heen, vertelt hoe deze plek voor hem veel sentimentele waarde heeft. Een plek waar vissers die van ver en dichtbij komen, hier in de haven van Scheveningen altijd een huiskamer hebben. Hij leidt ons rond door de vissershaven. Vragen gaan over en weer en nog meer termen komen naar boven, trawlvisserij, weervissers, handkokkelaars, boomkor en flyshoot, pelagische vloot  en alles er tussenin. De visserij is groot, complex en vooral heel erg nieuw voor vele. Maar de kern van Rems verhaal is dat de kleine visserij, zoals kotters en zelfstandige vissers, het zwaar hebben, met weinig perspectief voor de toekomst. Een verhaal wat wordt beaamt door een garnalenvisser die we tegenkomen. Hij heeft geen opvolging, en de gloednieuwe garnalenkotter die hij samen met zijn zoon heeft laten bouwen, ligt aan wal. Te koop maar niemand wilt hem hebben. Zijn zoon heeft gekozen voor een kantoorbaan en de visser geeft hem nog eens gelijk ook. 

Hoe bieden we vissers een toekomstperspectief? Nederland is een handelsland pur sang. We importeren veel vis en exporteren net zo veel. Mieke Snoek sloot hier mooi op aan met haar verhaal over de Ark van de Smaak, een Slow Food initiatief. Hoe behouden we bedreigd culinair erfgoed? Vijf Nederlandse vissoorten, schaal- en schelpdieren staan op de lijst, zoals de Oosterscheldekreeft en de platte oester. De terechte vraag werd gesteld: waarom staat paling er niet op? Een echt Nederlands, maar ook echt bedreigd, dier.

Na de lunch lopen we verder het haven gebied in. Campus@Sea ontvangt ons. Een korte presentatie over de veelzijdigheid van de Noordzee. Met windturbines, zandwinning, drijvende zonneparken en visserij. Ook weer hier de vraag. Hoe biedt je perspectief? Zodat voor alles wat belangrijk is, ruimte blijft.   

Cornelie Quist en Christine Absil zijn dieper met ons in op duurzame Visserij, Cornelie vanuit de kleinschalige visserij opzicht en Christine vanuit het Marine Stewardship Council (MSC) keurmerk. Klein is niet altijd beter, groot niet altijd slecht en andersom. De vissector is complex. Duurzame vis verschilt per land, per kweek of vangst methode. Dus als consument is het soms lastig te weten wat je kan kopen. Maar er zijn ook handvatten die we kunnen gebruiken. ASC en MSC zijn keurmerken voor duurzame kweek en wildvangen vis, en samen met de viswijzer van Good Fish foundation zie je welke vis met welke methode ook duurzaam is. 

Er vergeet niet om bij de visboer eens om een echt Nederlands visje te vragen.